Alleluja, Alleluja, Alleluja, Alleluja Był czas, gdy pozwalałaś, bym wiedział O co tak naprawdę chodzi Lecz teraz nigdy mi tego nie pokazujesz, prawda? I pamiętam, jak wprowadziłem się do ciebie I święta gołębica wprowadziła się też I każdy oddech, który zaczerpnęliśmy, był Alleluja Alleluja, Alleluja, Alleluja, Alleluja Akordy na gitarę i tekst do utworu Hallelujah. Intro C a C a C a C a Zwrotka 1 C a I've heard there was a secret chord C a That David played and it pleased the Lord F G C G But you don't really care for music, do you? C F G It goes like this, the fourth, the fifth a F The minor fall, the major lift G e a The baffled king composing Hallelujah Artysta celuje w nostalgicznych balladach bardzo lubianych na całym świecie. Najsłynniejszą chyba i najbardziej znaną mamy już w ofercie zarówno w języku oryginalnym (1325) jak i po polsku (4349). Nie mniej znany jest numer, do którego podkład mamy już w ofercie po angielsku (1766) - a dziś podajemy po polsku: ALLELUJA. Polecamy! Tekst piosenki: Za was i za wasze grzechy Alleluja, alleluja I za ludzkość zmartwychwstałą Alleluja, alleluja Dał na znak przymierza z Bogiem Alleluja, alleluja Swoją krew i swoje ciało Krew i ciało, co przymierzem Alleluja, alleluja Po to, by królestwo Boże Alleluja, alleluja Dla tych, którzy w Pana wierzą Alleluja, alleluja Utwór "Hallelujah" z repertuaru Leonarda Cohena w wersji po polsku.Emilia Konopko - III miejsce i Brązowa Muszelka Wigier podczas Międzynarodowego Festiwalu Zaśpiewaj swoją wersję tej piosenki na iSing.pl: http://ising.pl/alexandra-burke-hallelujah-wersja-po-polsku-piosenkaWykonanie: Mateusz Golicki (10 lat)Nagra Alleluja po polsku, piosenka Ich troje: To prawda – zgrzeszyłem / I mam ogrom wyrzutów sumienia / Ale wraz z poznaniem Ciebie / Otrzymałem nowe życie. Dla ciebie śpiewam pieśń tę - Alleluja! F a. Alleluja, Alleluja. F CGC G. Alleluja, Alleluja . Przypasz więc miecz do biodra swój. Na rydwan wsiądź i ruszaj w bój. W obronie wiary czyń dziś wielkie cuda. Strzały twe ostre trafiają w cel. Przed nimi wróg nie schowa się. Dla ciebie śpiewam pieśń tę - Alleluja! Królowo nieba, wesel się, alleluja Antyfona maryjna używana zamiast "Anioł Pański" w Okresie Wielkanocy wersja I Królowo nieba, wesel się, alleluja, bo Ten, któregoś nosiła, alleluja, zmartwychpowstał, jak powiedział, alleluja. Módl się za nami do Boga. Alleluja. P. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja. Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcoweWsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło! 26 Listopada. XXIV I OSTATNIA NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO; Św. Sylwestra, Opata; Św. Piotra, Biskupa Aleksandryjskiego i Męczennika; Św. Leonarda a Porto Maurizio, Wyznawcy. Ryt półzdwojony. Szaty zielone. Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań ASJlO0a. Zauważyliście, że od Wielkanocy nie odmawiamy „Anioła Pańskiego”, tylko hymn „Regina Caeli”? Warto wiedzieć, skąd wzięła się ta modlitwa i poznać niezwykłą legendę z nią CaeliW okresie wielkanocnym, trwającym w Kościele katolickim do uroczystości Zesłania Ducha Świętego, modlitwęAnioł Pański zastępuje hymn Regina Caeli (piszemy też czasem Regina Coeli), czyli „Królowo Nieba, wesel się”.W odróżnieniu od tej pierwszej modlitwy, którą się odmawia, tę drugą, jeśli wykonuje się publicznie, zwykle się śpiewa na stojąco. Jest jedną z czterech wielkich antyfon maryjnych, a jej tekst znaleziono w pochodzącym z 1171 antyfonarzu z Bazyliki św. i czas powstania hymnu są nieznane, choć najczęściej przyjmuje się, że nastąpiło to między IX a XII wiekiem. Dość często autorstwo dzieła przypisuje się papieżowi Grzegorzowi V (996-999). Natomiast pewna barwna legenda widzi jej autora w innym papieżu o tym samym imieniu, ale wcześniejszym o 4 stulecia – św. Grzegorzu I Wielkim (590-604).Według tej wersji, w roku 596, w okresie wielkanocnym Rzym nawiedziła zaraza. Aby ją powstrzymać, papież zarządził procesję pokutno-błagalną. O świcie oznaczonego dnia przybył on wraz ze swym duchowieństwem do rzymskiego kościoła Ara Caeli, skąd wyruszono do Bazyliki św. Piotra. Papież niósł ikonę Matki Bożej, której autorstwo przypisywano powszechnie św. Łukaszowi mijano Zamek Hadriana, usłyszano głos z wysokości, opiewający Maryję Królową Nieba. Ojciec Święty, zaskoczony niezwykłym zjawiskiem i ujęty anielskim śpiewem, odpowiedział głośno: „Ora pro nobis Deum, alleluia” (Módl się za nami do Boga, alleluja). W tejże chwili ukazał się świetlisty anioł, trzymający w ręku miecz zarazy, który natychmiast schował do pochwy i od tego czasu epidemia Świętego AniołaNa pamiątkę tamtego cudownego wydarzenia nazwę zamku zmieniono na Zamek Świętego Anioła, a słowa anielskiego hymnu umieszczono na dachu kościoła Ara Caeli. Znacznie później (prawdopodobnie w wieku XII) do wezwania tego dopisano następne i tak powstała dzisiejsza antyfona Regina jej propagatorami, jak zresztą wielu innych modlitw maryjnych, byli franciszkanie, którzy najpierw odmawiali ją jako dodatek do hymnu Magnificat, wykonywanego w czasie nieszporów w oktawie wielkanocnej. W drugiej połowie XIII w. włączyli ją do modlitwy brewiarzowej swego zakonu. Na polecenie Mikołaja III (1277-80) trafiła ona do modlitw kapłańskich w całym Rzymie. Benedykt XIV (1740-58) dekretem 1742 zalecił odmawianie tego hymnu w okresie wielkanocnym, począwszy od Wielkiej Soboty aż do soboty przed Zesłaniem Ducha Oto łaciński tekst tej modlitwy:Regina Caeli, laetare, alleluia,Quia quem meruisti portare, alleluia, Resurrexit, sicut dixit, alleluia, Ora pro nobis Deum, odśpiewaniu tych zwrotek kapłan woła:Gaude et laetare Virgo Maria, alleluia, na co wierni odpowiadają: Quia surrexit Dominus vere, alleluia. Następuje potem modlitwa: Oremus. Deus, qui per resurrectionem Filii Tui Domini nostri Iesu Christi mundum laetificare dignatus es: praesta, quaesumus, ut, per eius Genitricem Virginem Mariam, perpetuae capiamus gaudia vitae. Per Christum Dominum nostrum. Wierni: polsku:Królowo nieba, wesel się, alleluja, Bo Ten, któregoś nosiła, alleluja, Zmartwychwstał jak powiedział, alleluja, Módl się za nami do Boga, wezwanie:Raduj się i wesel, Panno Mario, alleluja i odpowiedź: Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja. Potem kapłan modli się słowami: Módlmy się. Boże, któryś przez zmartwychwstanie Syna swojego, Pana naszego Jezusa Chrystusa świat uweselić raczył, daj nam, prosimy, abyśmy przez Jego Rodzicielkę Pannę Maryję dostąpili radości życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. także:Mierzysz się z jakimś problemem? Ofiaruj się Bogu w tej modlitwieKAI/ks „Veni Sancte Spiritus” jest używany w liturgii Kościoła rzymskiego jako sekwencja mszalna, czyli śpiew, który wykonuje się tuż przed Świętą Ewangelią. Hymn ten pochodzi prawdopodobnie z pierwszej połowy XIII wieku i przypisuje się go powszechnie Stephenowi Langtonowi, który był arcybiskupem Canterbury (Wielka Brytania). Veni Sancte Spiritus jest używany w liturgii Kościoła rzymskiego jako sekwencja mszalna, czyli śpiew, który wykonuje się tuż przed Świętą Ewangelią. Hymn ten pochodzi prawdopodobnie z pierwszej połowy XIII wieku i przypisuje się go powszechnie Stephenowi Langtonowi, który był arcybiskupem Canterbury (Wielka Brytania). Być może – również niektórzy powiadają – że autorem jest papież Innocenty III, papież cysterski. Trudno na to pytanie odpowiedzieć, w każdym razie należy wskazać czas powstania tego hymnu właśnie na początek wieku XIII i na środowisko cystersko-angielskie. Obecnie w liturgii mszalnej używamy sekwencji tylko dwa razy w roku. Śpiewamy Sekwencję Wielkanocną Victimae Paschali Laudes, czyli przed śpiewem Alleluja po drugim czytaniu, a drugi raz śpiewamy ją na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, przed Ewangelią i śpiewem Alleluja. Wcześniej tych Sekwencji było dużo więcej, niektóre z nich jeszcze pamiętamy, chociażby Stabat Mater Dolorosa czy Dies irae, Lauda Sion Salvatorem śpiewaliśmy na Uroczystość Bożego Ciała, czy też była specjalna Sekwencja ku czci św. Benedykta – do dzisiaj zresztą mogą ją wykonywać benedyktyni. Sekwencja o Duchu Świętym, ona zawiera pewnego rodzaju uzupełnienie w stosunku do Hymnu Veni Creator Spiritus, tego Hymnu Nieszpornego okresu przed Zesłaniem Ducha Świętego. Zawiera bardzo wiele różnego rodzaju określeń Ducha Świętego: Ojciec ubogich, Dawca darów mnogich, Światłość sumień, Najmilszy z gości, Słodka serc radość, Słodkie orzeźwienie. Jest to również tekst, który Ducha Świętego z całych sił przywołuje, błaga wręcz o to, ażeby zstąpił, ażeby dokonał tej cudownej przemiany serc… Przybądź, Duchu Święty,Ześlij z nieba wziętyŚwiatła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich,Przyjdź, Dawco łask drogich,Przyjdź, Światłości sumień. O, najmilszy z gości,Słodka serc radości,Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą,W skwarze żywą wodą,W płaczu utulenie. Światłości najświętsza,Serc wierzących wnętrzaPoddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia,Cóż jest wśród stworzenia?Jeno cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte,Oschłym wlej zachętę,Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde,Rozgrzej serca twarde,Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym,W Tobie ufającym,Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa,Daj wieniec zwycięstwa,Daj szczęście bez miary. Veni, Sancte Spiritus,Et emitte cœlitusLucis tuæ radium: Veni Pater pauperum!Veni dator munerum!Veni lumen cordium. Consolator optime!Dulcis hospes animæ,Dulce refrigerium: In labore requies,In æstu temperies,In fletu solatium. O lux beatissima!Reple cordis intima,Tuorum fidelium. Sine tuo numine,Nihil est in homine,Nihil est innoxium. Lava quod est sordidum,Riga quod est aridum,Sana quod est saucium: Flecte quod est rigidum,Fove quod est frigidum,Rege quod est devium. Da tuis fidelibus,In te confidentibus,Sacrum septenarium: Da virtutis meritum,Da salutis exitum,Da perenne gaudium. Fragment darmowego e-booka Tyniecki Wieczernik. Krótkie rekolekcje o Duchu Świętym / Hymn Veni, Sancte Spiritus w wykonaniu scholi benedyktynów tynieckich pochodzi z płyty Barwy chorału. Ton pierwszy. Szymon Hiżycki OSB (ur. w 1980 r.) studiował teologię oraz filologię klasyczną; odbył specjalistyczne studia z zakresu starożytnego monastycyzmu w kolegium św. Anzelma w Rzymie. Jest miłośnikiem literatury klasycznej i Ojców Kościoła. W klasztorze pełnił funkcję opiekuna ministrantów, duszpasterza akademickiego, bibliotekarza i rektora studiów. Do momentu wyboru na urząd opacki był także mistrzem nowicjatu tynieckiego. Wykłada w Kolegium Teologiczno-Filozoficznym oo. Dominikanów. Autor książki na temat ośmiu duchów zła Pomiędzy grzechem a myślą oraz o praktyce modlitwy nieustannej Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie. Fot. Marcin Marecik (Visited 2 126 times, 1 visits today) Za pomocą newslettera chcemy się kontaktować, aby przesyłać teksty, nowości wydawnicze i ogłoszenia, które dotyczą naszego podwórka. Planujemy codzienną wysyłkę takiego newslettera. Czytający i słuchający naszych materiałów, zarówno dostępnych w księgarni internetowej, na stronie jak i na kanale YouTube lub innych platformach podcastowych, mogą zastanawiać się w jaki sposób można nas wesprzeć… Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania. To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie! Sekwencja na uroczystość Zesłania Ducha Świętego: Veni, Sancte Spiritus - Przyjdź, Duchu Święty. Od wieków płynie ona z milionów ust w Kościele, od wieków jak wonne kadzidło wznosi się z niej ku niebu tęsknota do Ducha Świętego. Nic więc dziwnego, że ta krótka a treściwa modlitwa stanowiła osnowę wielu rozmyślań. Taką właśnie medytacją Kościoła, odprawianą w ciągu wieków całych, jest sekwencja na Zesłanie Ducha Świętego. Zanim ją jednak dokładnie omówimy, musimy wpierw objaśnić znaczenie i cel śpiewów pomiędzy czytaniami. Otóż jest zasadą liturgii, że nie przechodzi się bezpośrednio od jednego czytania do drugiego, lecz umieszcza się pomiędzy nimi werset jakiegoś psalmu; chodzi o to, żeby wierni mogli przez chwilę rozważyć to, co usłyszeli, i wzbudzić w duszy jak gdyby oddźwięk odczytanego tekstu. Od najdawniejszych czasów zamieszczano taki śpiew pomiędzy lekcją a ewangelią. Ściśle zaś mówiąc jest to zazwyczaj nie jeden tylko śpiew, lecz dwa albo trzy. Pierwszym jest zwykle graduał, który stanowi jakby echo lekcji, drugim zaś Alleluja. Istnieje trzeci jeszcze śpiew, zwany traktus, a wreszcie sekwencja. Śpiewy te zmieniają się zależnie od okresu roku kościelnego. Graduał ma charakter poważny, dlatego też opuszcza się go w czasie wielkanocnym, Alleluja natomiast jest śpiewem radosnym, toteż nie śpiewamy go w Wielkim Poście. Przyjrzyjmy się bliżej temu śpiewowi: Rozpoczyna się on od dwukrotnego alleluja, po czym następuje werset, a na zakończenie jeszcze jedno alleluja. W okresie wielkanocnym dodaje się jeszcze jeden wiersz, zakończony ponownym alleluja. Śpiew ten jest radosną zapowiedzią przyjścia Pana Jezusa w ewangelii; za dawnych czasów śpiewano alleluja ze szczególnym upodobaniem; ostatnią zwłaszcza zgłoskę „ja" przeciągano bardzo długo, to zaś zakończenie śpiewu nazywano sekwencją (sequentia), czyli ciągiem dalszym. W późniejszych czasach zamiast owej przedłużonej zgłoski ,,ja" śpiewano tekst poetycki, również zwany sekwencją; nowość tę przyjęto w średniowieczu z takim uznaniem że odtąd, prawie każda msza, w której śpiewano Alleluja, miała własną sekwencję. Przechowały się całe setki takich utworów z owych czasów. Dopiero gdy w r. 1570 papież Pius V przeprowadził reformę Mszału Rzymskiego i rozciągnął ją na cały Kościół, usunięto wszystkie prawie sekwencje i pozostawiono tylko pięć najpiękniejszych, a wśród nich sekwencję na uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Jaka zaś jest treść tych poematów modlitewnych? Są one rozwinięciem i jak gdyby rozważaniem wersetu, ujętego w ramy dwóch alleluja. Otóż w uroczystość Zesłania Ducha Świętego werset ten zawiera modlitwę: Przyjdź, Duchu Święty… przekład ks. Tad. Karyłowskiego:1. Przybądź, Duchu Święty, Spuść z niebiosów wziętyŚwiatła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco łask drogich, Przyjdź, Światłości sumień!2. O najmilszy z Gości, Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu Światłości najświętsza! Serc wierzących wnętrza Poddaj swej potędze! Bez Twojego tchnienia, Cóż jest wśród stworzenia, Jeno cierń i nędze!4. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę, Ulecz serca ranę! Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane!5. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym, Siedmiorakie dary! Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary! Jest to jeden z najwspanialszych poematów chrześcijańskiego średniowiecza, nie wiemy jednak, kto był jego autorem. Zastanówmy się najpierw nad układem hymnu. Jest to po prostu rozwinięcie słów modlitwy: „Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca wiernych swoich". Pierwsza strofa rozwija wezwanie: ,,Przyjdź"; druga - słowa „Duchu Święty"; trzecia zawiera wyraz „napełnij"; czwarta omawia działanie Ducha Świętego; piąta wreszcie i ostatnia prosi o łaski dla „wiernych". Jest to więc rzeczywiste rozważanie na temat modlitwy z uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Zwróćmy jeszcze uwagę na harmonijną budowę strof: W pierwszej strofie powtarza się czterokrotnie wołanie „Veni!" (przyjdź), w piątej zaś tyleż razy występuje wyraz „da” (daj). Druga strofa podaje sześć nazw, którymi określamy Ducha Świętego, bądź też cech, które Mu przypisujemy; trzecia, tj. środkowa, stanowi jak gdyby ogniwo, łączące poprzednie i następne strofy, oraz zawiera krótką ich treść. Wszystkie prośby sekwencji są tak rzewne i usilne, że wyczuwa się w nich niebiańskie tchnienie Ducha Świętego. a) Tekst sekwencji rozpoczyna się od tych samych słów, co modlitwa zawarta w Alleluja: Veni, Sancte Spiritus - Przyjdź, Duchu Święty. Bezpośrednio zaś potem wyrażona jest prośba o to, co pragniemy otrzymać: „Spuść z niebiosów wzięty światła Twego strumień". Następnie rozmodlona dusza powraca do pierwszego słowa i trzy razy powtarza wezwanie: Przyjdź; trzykrotnie zatem przemawia do Ducha Świętego, przy czym za każdym razem inaczej Go nazywa. Przepiękne są te miana: „Ojcze ubogich, Dawco łask drogich, Światłości sumień". b) Następna strofa rozważa słowa: „Duchu Święty". Pan Jezus nazwał Go „Pocieszycielem" (Paraclitus); sekwencja oddaje ten wyraz sześcioma określeniami: „O najmilszy z Gości, słodka serc radości, słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, w skwarze żywą wodą, w płaczu utulenie." Jakież bogactwo obrazów i myśli zawierają krótkie te wiersze. c) Przechodzimy do następnego wyrazu modlitwy: „Napełnij - reple". Sekwencja mieni Ducha Świętego „światłością najświętszą", która napełnia wnętrze serc naszych. Tu bierzemy już pod uwagę drugie zdanie modlitwy „Veni, Sancte Spiritus": „I zapal w nich ogień Twojej miłości". Sekwencja zamieszcza teraz zwrot w formie negatywnej: „Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia, jeno cierń i nędze!" d) W czwartej strofie mowa jest o działaniu Ducha Świętego w sercach: Oto „Obmyj, co nieświęte, oschłym wlej zachętę, ulecz serca ranę! Nagnij, co jest harde, rozgrzej serca twarde, prowadź zabłąkane!" Obrazy te możemy odnieść do własnej naszej duszy. e) Myśli strofy końcowej nawiązują do słów „wiernych swoich" i wyrażają prośbę o udzielenie nam „siedmiorakich darów". Ostatnie słowa strofy odnoszą się do kresu naszego życia: prosimy w nich, aby Duch Święty uwieńczył swoje dzieło: „Daj zasługę męstwa, daj wieniec zwycięstwa, daj szczęście bez miary!" Tak zatem sekwencja do Ducha Świętego ukazuje nam głębokie, ciche, potężne i niestrudzone działanie „nieznanego Boga".(ROK LITURGICZNY, Pallottinum, 1956)